Na granici Indije i Pakistana, dolinu rijeke Hunza, zovu “oaza mladosti”. I to s razlogom. Ovdje žive ljudi čiji je životni vijek 110 – 120 godina koji se skoro nikada ne razbolijevaju i izgledaju mladoliko. Nalaze se na sjeveru Pakistana na granici sa Kinom, okruženi s jedne strane planinskim masivom Hindukuš, a s druge Karakorumom. Selo broji oko 87.000 stanovnika čija je većina muslimanske vjeroispovesti.
Legenda kaže da je ovu malu planinsku zemlju osnovala grupa vojnika Aleksandra Velikog tokom indijskog pohoda. Oni su uspostavili tu strogu vojnu disciplinu – takvu da su stanovnici sa mačevima i štitovima morali da spavaju i jedu, pa čak i igraju …
U knjizi “Hunza – ljudi koji ne znaju za bolesti” R. Bircher ističe veoma značajne karakteristike modela ishrane u ovoj zemlji, a koji su to pogledajte:
- Prije svega, on je vegetarijanski;
- Velika količina sirovih namirnica;
- U ishrani dominiraju voće i povrće;
- Prirodni proizvodi, bez ikakve primjene hemije i pripremljeni uz očuvanje svih biološki vrijednih materija;
- Alkohol i slatkiše upotrebljavaju izuzetno rijetko;
- Veoma umjereno upotrebljavaju so;
- Proizvode uzgajaju samo na svom porodičnom zemljištu;
- Redovan period gladovanja.
Postoji i jedan veoma bitan faktor koji su naučnici otkrili da je ključan za dugovječan život stanovnika doline Hunza. A to je smijeh.