Jevreji su mali pustinjski narod nastao okrupnjivanjem semitskih (arapskih) beduinskih plemena u Kraljevinu Izrael ca. 3200 p.n.e. kao jednu od prvobitnih država koje su postavljanjem svojih dinastija osnovali Iliri - protocivilizacija koja je na svom vrhuncu 4000-2000 p.n.e. ostvarila imperijalni prodor u ostale dijelove predantičkog svijeta i prenijela im tehnologiju Bronzanog tj. Metalnog (civilizovanog) doba. Kako je klima u Africi i na Bliskom Istoku tada bila ugodna a pustinje mnogo manje nego danas i samo u priobalju Mediterana, Iliri su svoje dinastije postavili praktično istovremeno i u Egipat, Grčku, Sumer, Mesopotamiju te Libiju, čime su i tamošnje civilizacije otpočele postojanje.
Glavna plemena Jevreja u svijetu danas su: Aškenazi ili Londonska struja (11 miliona) i Sefardi ili Papina struja (2,3 miliona), dok se Mizrahi (4,5 miliona) i dr. plemena nalaze samo u Izraelu ili su malobrojna. Prema legendi, Sefardi su bili najbrojnije jevrejsko pleme do VIII v. kad brojnije hunsko nomadsko pleme Hazara (današnja Gruzija) kolektivno prima Judaizam i nazivaju se Aškenazima. U stvarnosti, Hazari su tek germanizovani i dobrim dijelom asimilovani Sefardi Njemačke (Aškenazi na hebrejskom znači Nijemac). Sefardi ne priznaju Aškenazije i nastoje ih uništiti: animozitet elita Aškenazija (u daljem: Aškenazi) i Sefarda (u daljem: Sefardi) je intenzivniji i strašniji od mržnje nejevreja prema bilo kojim Jevrejima u istoriji, pa su se zadnjih 1000 godina ta plemena često istrebljivala - npr. Sefardi su bili kapoi u konc-logorima u II svj. ratu gdje su pomagali u identifikovanju/istrebljivanju Aškenazija da bi biološki smanjili uticaj Aškenazija. Animozitet se ogleda i u Izraelu gdje su vodeće političke partije zapravo etničko-plemenske[2], a Aškenazi koji su Izrael osnovali samostalno (uticajem londonske Aškenazi elite), drže apsolutnu kontrolu sa jedva 30% zastupljenosti (pad sa 45% 1970-ih) - na opšte nezadovoljstvo ostalih plemena koja natalitetom i doseljavanjem nastoje preuzeti Izrael.
Jevreji svoj globalni geopolitički uticaj ostvaruju preko Kripto-Jevreja kao nosilaca nadvlasti u brojnim zemljama (Jevreji koji lažno prime vjeru novog okruženja dok u tajnosti i dalje praktikuju Judaizam[3]). Do moći su došli tako što bi prvo postavili članove svojih konvertitskih porodica za rimske pape, koji bi onda postavljali druge pripadnike iste porodice na uticajne pozicije, ovi opet druge, itd. Kripto-Jevreji svoj politički uticaj dalje (na terenu) ostvaruju putem Masonerije, koju su velikojevrejske elite kreirale na osnovu podataka o antičkim sektama, i koju i finansiraju. Najuticajnije pleme Jevreja danas u Evropi i SAD su Aškenazi/Kripto-Aškenazi, dok su najbrojniji i najuticajniji evropski Sefardi/Kripto-Sefardi oni u Francuskoj, a globalno oni u J. Americi te Aziji (zahvaljujući prodoru Jezuitskog reda Katoličke Crkve).[4][5]
Sam projekat globalne dominacije Jevreja je nastao u doba Antike iz frustracije usljed gubitka domovine i progona iz zemalja u kojima bi se pokušali nastaniti, a tu frustraciju je do neslućenih razmjera dovela snažna kultura predanja. Isprva možda i opravdan kao način biološke zaštite naroda, projekat jevrejske globalne dominacije je ubrzo izobličen. Npr., nema mjesta tvrdnjama da je jevrejski globalizam bio od velike opšte koristi za čovječanstvo kroz finansiranje liberalnih umjetnosti i nauke što je navodno omogućilo Renesansu i progres, pošto je ta podrška skoro isključivo bila i ostala usmjerena na lojaliste jevrejskom globalnom projektu (Kripto-Jevreje i Masoneriju - ukupno svega 5 miliona ljudi), dok su velika većina čovječanstva i njegovi najkreativniji pojedinci planski gurani u zaborav, a isto se pokušava i danas - npr. kad su u pitanju fundamentalna otkrića u fizici[6] koja poništavaju[7] status Aškenazi cioniste (velikojevrejskog šoviniste[8]) Alberta Einsteina kao "Sveca Nauke"[9] u šovinističkom mitu o Jevrejima kao "genetskim genijima" a kog otvoreno širi velikojevrejska elita[10][11][12][13]. Šovinizam te elite najbolje se vidi iz (zaključanog) članka o Jevrejima na engleskoj Wikipediji u kom se bezočno laže da su Jevreji autori Biblije i tvorci kršćanstva, islama i civilizacije. U stvarnosti, mnogi nezavisni izvori označavaju jevrejsku državu tj. elitu kao sponzora terorizma te kao teroriste[14][15][16][17][18][19][20][21]. Cionizam jest velikojevrejski pokret kog je osnovao genetski mentalni bolesnik, vjerovatno na osnovu ekstremističkih ideja koje je širio rabin u Zemunu[22].
Sadržaj
- 1 Raspoređivanje Kripto-Jevreja na Balkan
- 2 Kripto-Jevreji - apsolutistički vladari Balkana
- 3 Metode kolonijalnog vladanja velikojevrejske elite
- 3.1 Od Frescobaldija preko Medicija do Rothschildsa
- 3.2 Principi diktatorske nadvlasti
- 3.3 Metode nadvlasti Jevreja u svijetu
- 3.4 Metode nadvlasti Kripto-Jevreja na Balkanu
- 3.5 Brutalnost
- 3.6 Kulturocid
- 3.7 Urbicid i Tamni vilajet
- 3.8 Gušenje otpora
- 3.9 Lukavstva
- 3.10 Učvršćivanje pozicija korištenjem globalnih kriza
- 4 Rješenje velikojevrejskog problema
- 5 Vezani članci
- 6 Reference
Raspoređivanje Kripto-Jevreja na Balkan
Zloglasni Rodrigo Bordžija (papa Alexander VI, 1492–1503), Kripto-Sefard iz južne Francuske koji je kao papa na najuticajnije pozicije tog doba postavio niz rođaka, te još hiljade Sefarda na ključne pozicije u Turskom carstvu kojim je vladala dinastija Otoman a koju su zapadnoevropski Kripto-Jevreji željeli iskoristiti kao Trojanskog konja za pokoravanje Evrope. Za kardinala ga je postavio ujak Alfonso Bordžija (papa Callixtus III, 1455-1458).
Alfonso Bordžija (papa Callixtus III, 1455-1458), Kripto-Sefard iz južne Francuske koji je kao papa na najuticajnije pozicije tog doba postavio niz rođaka uključujući dvojicu bratanaca za kardinale, jedan od kojih će postati zloglasni papa Bordžija (Alexander VI, 1492–1503).
Jevreji postaju globalni faktor u XVI-XVII v. kad Sefardi stiču kontrolu nad finansijskim tržištem Engleske i njenih kolonijalnih kampanja pod maskom East India Co. (danas NATO pakt), sa sjedištem u City of London - autonomnom gradu-državi u srcu Engleske gdje su u početku dominirali Sefardi/Kripto-Sefardi a danas je skoro u cijelosti u privatnom vlasništvu Aškenazi/Kripto-Aškenazi porodica koje su na finansijsko tržište Londona prodrle pred Napoleonske ratove krajem XVIII v.[23] Istovremeno je sefardska elita uspjela postaviti Kripto-Sefarda s juga Francuske (konvertita na katoličanstvo) Rodriga Bordžiju za zloglasnog papu Alexandera VI (1492–1503), kojeg je za kardinala imenovao njegov ujak Alfonso Bordžija (papa Callixtus III, 1455-1458) ali koji je papa postao u poznim godinama i kratko je vladao pa se velikojevrejske elite nisu stigle okoristiti njegovim položajem.
Stoga, kao u partiji globalnog šaha u kojoj su šahovsku ploču tako stavili pod svoju apsolutnu kontrolu, preko Rodriga Bordžije odmah po njegovom postavljenju iskoriste "progon španskih Sefarda" koji se desio ranije iste godine pa ih, kao za to doba rijetko pismenu elitu, u dogovoru s turskim sultanom (a umjesto domaćeg plemstva pobijenog u elitocidu) postavljaju na čelo brojnih zemalja širom Carstva uključujući provinciju Rumeliju (Balkan) gdje su dobili dozvole za nastanjenje u gradovima: Istanbul, Sarajevo, Solun, Edirne i Preveza; u zapadnoj i sjevernoj Anatoliji u gradovima: Bursa, Aydın, Tokat, Amasya, kao i duž jadranske obale: Jerusalem, Safed, Damask, kao i u Egiptu i dr.[24][25][26] U periodu 1520-1550 u Istanbul se doseljavaju portugalski Sefardi (iz pirinejske Galicije nakon što je potpala pod uticaj Portugala), među kojima preko 300 porodica koje, nakon što su stekle ogromnu finansijsku moć u Istanbulu, javno uzmu islam 1666 dok u tajnosti nastave praktikovati judaizam, time postavši Dohnme (tur. lažni) tj. Kripto-Sefardi. Tako se u potrazi za novim izvorom velikog profita, kao (lažni) muslimani puno lakše šire u Solun[27][28]. Tu pod pokroviteljstvom predmasonskih loža iz Italije osnivaju "Balkanski komitet" preko kog prave nova uporišta u Beogradu (i u manjem broju u Zagrebu) odakle počinju ugrožavati poziciju španskih Sefarda/Kripto-Sefarda ranije dovedenih u Sarajevo (između 1492-1500) a koji su u međuvemenu uspostavili čvrstu nadvlast u Bosni. Veći dio Dohnme Sefarda (lažno) prime pravoslavlje. Većina pređe u Beograd, a manji broj ostane u Crnoj Gori gdje novopravoslavne porodice postanu nova crnogorska bratstva, dio kojih kasnije takođe migrira u Beograd.
Iako se Kripto-Judaizam istražuje i naučno analizira na Zapadu i svagdje gdje vladaju čisti računi, na Balkanu je to i danas zabranjena tema - u školstvu i na univerzitetima, u medijima te javnom životu uopšte - što je dokaz da Balkanom još uvijek vladaju Kripto-jevrejske porodice preko obavještajnih službi i sinagoga koje im vode porodična stabla. Kripto-Jevreja na Balkanu i danas najviše ima u Beogradu, Zagrebu te Sarajevu. U prosjeku 10% Sefarda nije pristajalo na naredbe svojih rabina da promijene vjeru, pa da biste dobili približan broj Kripto-Jevreja u zemljama u koje su ih strateški rasporedili Bordžija i druge Kripto-jevrejske pape, potrebno je da sa 10 pomnožite zvanične brojeve Sefarda u zemljama u kojima su prisutni tj. gdje "vladaju iz sjenke" (ostvaruju nadvlast). Prema arhivi otomanskog Šerijatskog suda u Sarajevu, najraniji pomen Jevreja u Bosni je iz 1565 - u bilješci o izvjesnom Rafaelu odnosno Avramu sinu Isaka[29], pa su svi Sefardi koji su u Sarajevo došli između 1492-1565 postali Kripto-Sefardi.
Kripto-Jevreji - apsolutistički vladari Balkana
Göke, sultanov luksuzni 3-palubni (trospratni) admiralski brod i prva galija Otomanske imperije, pod komandom admirala Kemala Reisa (1451–1511) sa 32 topa i posadom od 700 mornara. I ovaj brod, među ostalim, je po španske Sefarde slao lično sultan Bajazit II, što je radio za rodbinu ili kadrove od vrhunske važnosti (inače bi, kao izbjeglice tog doba, putovali sa zavežljajem i to drumom). Dakle nije se radilo ni o kakvim izbjeglicama niti ugroženim ljudima već o novoj eliti koja je dovedena od strane okupatora, tj. nepozvana od strane domaćih suverena. Raspoređivanje Sefarda po Otomanskoj imperiji je sultanu čak bilo toliko važno da je za zalaganje u toj višegodišnjoj misiji unaprijedio Kemala Reisa u Kapudan Pashu (Admirala flote) - najviši čin Ratne mornarice.
Raspoređivanje Jevreja/Kripto-Jevreja na Balkan kao nove elite umjesto većinom pobijenog domaćeg plemstva u elitocidu. Sefardi/Kripto-Sefardi upadali su uglavnom iz pirinejske Galicije sa Turcima: iz Španije u Sarajevo (1492-1500), iz Portugala u Istanbul (1520-1550), te iz Istanbula u Beograd (1566-1650). Aškenazi/Kripto-Aškenazi upadali su uglavnom sa Austrijancima iz Poljsko-ukrajinske Galicije (ali i iz Litvanije te Bjelorusije) u Srbiju i Bosnu (XVIII-XIX v.), a onda i iz Austrije/Mađarske i Njemačke u Hrvatsku i Bosnu (XIX-XX v.). Portugalski Kripto-Sefardi (Dohnme Sefardi) će iz Beograda i Zagreba potpirivati srpski nacionalistički pokret radi preotimanja Bosne od španskih Kripto-Sefarda. Borbe za prevlast nad Balkanom će se komplikovati pristizanjem Aškenazija i Kripto-Aškenazija u velikom broju sa Austrijom te potom i Austro-ugarskom, a koji će pomoću ideologije ("ljevice"; "komunizma") nastojati preoteti Balkan od obje struje Kripto-Sefarda. Kad bi Sefardi ili Aškenazi preko svjetske velikojevrejske elite stavili balkansku Masoneriju pod svoju kontrolu, tad su na Balkanu nastajale velike promjene, a lože koje bi odbile novu unutarjevrejsku preraspodjelu moći kao refleksiju one svjetske bivale su proglašene za "nepriznate". Glavni motiv globalne velikojevrejske elite na Balkanu je skrivanje istine o Ilirskoj protocivilizaciji, koja istina poništava mit o Jevrejima kao "nebeskom narodu" te o katoličanstvu (najisplativijoj investiciji velikojevrejske elite ikad) kao izvoru sve civilizacije, i dokazuje da Jevreji nemaju istorijsko pravo na Balkan niti globalnu i regionalne vladavine osim možda istorijskog prava na Izrael.
Sefardi su na (okupirani) Balkan dovedeni sa zadatkom održavanja rimske podjele Balkana (Illyricum), gdje kao novi najobrazovaniji sloj postaju elita umjesto domaćeg većinom pobijenog plemstva (npr. na prevaru na Krvavom saboru u Sarajevu 1500). Brojni Sefardi su sa sobom donijeli veliko bogatstvo[30], pa su se čak doselile i čitave Kripto-sefardske bankarske dinastije poput porodice Mendes koji su, uvjerivši se da preko Otomanske imperije mogu kao njena nova elita prosperirati puno brže negoli u papističkim zemljama, 1552 godine prenijeli u Istanbul čak 85.000 zlatnih dukata[31], a nedugo zatim postali i najuticajnija bankarska porodica Istanbula i cijele Imperije u kojoj su praktično samostalno kontrolirali cjelokupni uvoz-izvoz[32]. Toliko su bili moćni da su u ime Otomanske imperije uvodili trgovinske sankcije papističkim zemljama kao odmazdu za tamošnji povremeni progon Kripto-Sefarda[33]. Očito je onda da se kod preseljavanja (dovođenja) Sefarda i Kripto-Sefarda u Otomansku imperiju (pa time i na Balkan) radilo isključivo o ekonomskoj migraciji sa geopolitičkim i ekonomskim motivom već moćnih "prognanika" vođenih željom za ličnim bogaćenjem i sticanjem još veće moći - a što se vidi i iz gornjeg primjera portugalskih Dohnme Kripto-Sefarda koji su se 1666 iz Istanbula naselili u Beograd gdje su preuzeli kontrolu nad prijestolnicom i cijelom Srbijom.[27]
Tokom turske vladavine na Balkanu, ponajviše zahvaljujući dugotrajnosti te okupacije, najveći uticaj Kripto-Sefardi su ostvarili u Bosni i Srbiji, putem Janjičara kao predmasonske sekte Bektašija. Kasnije će (XVIII-XIX v.) i Aškenazi/Kripto-Aškenazi iz Londona izvršiti snažan prodor na Balkan, pa u sklopu svog geostrateškog naleta izrežirati Prvi srpski ustanak 1804-1813 kojim je na vlast doveden Kripto-Aškenazi mason Karađorđe i njegova dinastija, pa ohrabreni uspjehom još i Ustanak Huseina Gradaščevića u Bosni 1831, koji je bio član turske predmasonske sekte Bektašija koju su u međuvremenu engleski Aškenazi stavili pod svoju kontrolu kao i Janjičare koje je nakon toga sultan raspustio a Bektašije zabranio. Ti ustanci su bili pokušaj Aškenazija/Kripto-Aškenazija da, po preuzimanju Bektašija i Janjičara, preotmu i Balkan od Kripto-Sefarda koji su se kroz istoriju držali rimskih papa i turskih sultana kao najbolje im investicije ikad.
Vladarski monogrami Đorđa Petrovića "Karađorđa" osnivača dinastije Karađorđević (lijevo) i Miloša Obrenovića osnivača dinastije Obrenović (desno). Oba monograma su kaligrafske izvedenice iz čestih simbola hebrejske heraldike: Chai - simbola života prvi put upotrijebljenog "u XVIII v. Istočnoj Evropi koji potiče od iberijskih Sefarda"[34], i Hamsa - drevnog simbola "božije ruke koja je Jevreje izvela iz Egipta"[35]. (Primjetite da je na monogramu Karađorđa stilizovano samo (navodno ćirilično) slovo "Đ" - ali ne i "P" jer on uopšte nije imao prezime - koje su mu istoričari nakon njegove smrti dodijelili po ocu Petru). O porijeklu Karađorđa tj. loze Karađorđevićâ postoje mnogobrojne teorije, pa prema tome njihovo porijeklo zvanično nije poznato. O porijeklu Miloša Obrenovića tj. loze Obrenovićâ jedini izvor je iz 1900 i izdat je u povodu njegovog samoproglašenja za kralja (radi čega Aškenazi 1901 formiraju organizaciju "Crna ruka" koja će ga 1903 i ubiti), a u kom se tvrdi da je loza porijeklom od migranata iz Crne Gore 14 generacija unazad što porijeklo Obrenovićâ smješta u prvu polovinu XVII v. tj. u vrijeme dolaska Kripto-Sefarda u Srbiju iz Turske preko Soluna 1566-1650. Takođe, učestalost karcinoma kod Karađorđevića je visoka i u ravni je sa prosjekom opšte jevrejske populacije, npr. princ Tomislav Karađorđević (1928–2000), kralj Aleksandar Karađorđević (1888–1934), i dr. S druge strane, niz Obrenovića je patilo od teških genetskih oboljenja kakva srećemo uglavnom kod Jevreja, npr. princeza Jelisaveta Obrenović (1814–1848), princ Milan Obrenović II (1819—1839), princ Jevrem Obrenović (1790—1856), i dr. Inače, Miloš Obrenović je u svoje doba bio najbogatiji čovjek Srbije i jedan od najbogatijih na Balkanu[36] pa je skoro sigurno bio pripadnik pomenute portugalske sefardske bankarske dinastije Mendes koja se iz Istanbula preko Soluna proširila u Beograd i Zagreb[31]. (Inače, od njihovih upada na Balkan prvo sa Turcima pa potom i sa Austrijancima, Kripto-Jevreji će tokom raznih istorijskih perioda uvijek bivati najbogatijom kastom, npr. nakon Obrenovića najbogatijim će uvijek biti Jevreji i Kripto-Jevreji kao što je krajem XIX v. to bio veletrgovac Lazar Dunđerski (Lazar Dunajer), početkom XX v. Miloš Savčić (Miloch Savchik[37]), a danas Miroslav Mišković (Mirosch Mischkowitz), Nijaz Hastor (Neiaus Hast), Ivica Todorić (Jawitz Todris), Davor Lukšić (Dawer Luks) i dr.) Kao i kad bi Kripto-Jevreji postajali pape ili premijeri V. Britanije, i Miloš Obrenović odmah po dolasku na čelo Srbije počinje masovno dovoditi bogate Jevreje iz cijelog Otomanskog carstva, poput porodica Davičo, Pijade i dr. kojima daje prominentne državne funkcije uključujući Kraljevskog rizničara[38], a one kasnije daju najviše funkcionere njegovog kao i svih narednih režima u Srbiji, te kasnije u obje Jugoslavije uključujući i kvislinšku vlast tokom okupacije 1941-1945.
Nedugo nakon ustoličenja dinastije Karađorđević, desio se Drugi srpski ustanak 1815, koji je ustvari bio puč Kripto-Sefarda u kom su ovi ubili Karađorđa da bi doveli svoju dinastiju Obrenovića. Njen osnivač Miloš Obrenović, inače najbogatiji Srbin[36] (kao član pomenute sefardske bankarske dinastije Mendes) u privatnom sporazumu sa Beogradskim vezirom Marašli Ali-pašom a u duhu porodične tradicije Mendesovih kao veletrgovaca koji su se vezali za sultane, kupuje status ekskluzivnog trgovca pamukom za cijelo Carstvo a sebi formalni status vazalnog kneza-namjesnika tj. vicekralja (sa apsolutističkim ovlaštenjima poput onih "Visokog predstavnika u BiH"), postavši diktator de facto koji je lično naredio brojna ubistva i pokolje. Kasnije će Aškenazi istrijebiti Obrenoviće u masakru u kom su, nedugo po atentatu u kom su zvjerski likvidirali kralja i kraljicu Obrenović ljeta 1903, u nepunih 48h po Srbiji uhvatili i likvidirali 123 člana loze Obrenovića čime je ona i ugašena[39]. Pošto su i Karađorđevići i Obrenovići Kripto-Jevreji pristigli u XVI v., ni jedni ni drugi ne vuku porijeklo od osnivača kasnosrednjovjekovne Srbije Nemanjića a pogotovo ne od osnivača ranosrednjovjekovne Srbije, što je bilo vrlo neobično za evropske dinastije koje sve vuku porijeklo iz Srednjeg vijeka. Tako su te dvije navodno srpske dinastije ustvari jedine jevrejske dinastije u postantičkom svijetu, dok sjednice Narodne skupštine Srbije danas podsjećaju na sjednice izraelskog Knesseta (Parlamenta) kojima takođe dominiraju borbe između Sefarda i Aškenazija, odnosno između lažne vlasti i njoj lažne opozicije u slučaju Srbije.
Međusobna razračunavanja tih dvaju struja (Karađorđevića i Obrenovića) od kraja XVIII v. su ustvari i oblikovala Srbiju kakvu danas poznajemo, a projekat Velike Srbije kojim su te elite huškale Srbe na druge balkanske narode, je dugo nailazio na otpor kod većine naroda u Srbiji koji je bio duboko sumnjičav prema tim dvjema elitama jer one nisu ni po čemu nalikovale srpskim. Nijedna od dinastija nije imala aristokratsko porijeklo, pa su kredibilitet gradile na obećanjima o Velikoj Srbiji tj. proizvodnji šovinističkog sentimenta putem kičavih pamfleta, organizovanja pseudoviteških turnira, itd. Dok su dvije elite bile čvrsto opredijeljene za aneksiju Bosne i razlikovale se tek u detaljima kako i kada to ostvariti, seljačke mase Srbije su pokazale vrlo malo naklonosti za nacionalistički projekat širenja na Bosnu - u kojoj je i sama muslimanska elita većinom vodila direktno porijeklo od srednjovjekovnog bosanskog plemstva. Pored seljaka (praktično cijele Srbije), nasuprot elitama je stajao i intelektualni sloj Srbije koji je tvrdio da su svi stanovnici Balkana isti narod koji je prije otomanske agresije govorio starosrpskim (staroslavenskim) i da su Srbi (Slaveni) prvi i najstariji narod Evrope. I u samoj Bosni, ni za vrijeme Otomana niti Austro-Ugarske, nije bilo nikakvih međureligijskih niti međuetničkih sukoba i oni će početi sa raspirivanjima od strane elita Srbije i Hrvatske. Tako npr. iako su elite Srbije uložile ogromna sredstva u šovinistički pokret "Ujedinjenje ili smrt", on će u cijeloj Bosni okupiti jedva 30.000 pristalica, ali ni većina njih nisu bili za sukobe.[40] I engleski klasičari tog doba (prije Berlinskog kongresa 1878 čije je rezultate oblikovao britanski premijer i sefardski ekstremista[41] Benjamin Disraeli te između ostalog proglasio balkanske Slavene doseljenicima iz VI/VII v., tako falsifikujući istorijsko pravo svojim Kripto-Sefardima na Balkan) smatrali su da su Panonci (današnji Hrvati/Slavonci i Srbi) porijeklom iz Uže Ilirije[42] tj. Bosne[43]
Tako su Kripto-sefardske pape strateški rasporedili po 10-ak sefardskih porodica u Srbiju, Hrvatsku te Bosnu, kao i brojne druge zemlje od Albanije do Azerbejdžana i Bjelorusije, gdje i danas vrše nadvlast putem lijevih i desnih stranaka (tj. uvijek putem ekstremnih stavova jer je to najjače kad ste izrazita manjina), te obavještajnog sektora koji je osmišljen za kontrolu oružanih snaga (u kojima starosjedioci nužno čine većinu) tj. stalno sprečavanje bilo kakve mogućnosti oružane pobune. U održavanju podjele Balkana na lažne narode po matrici Rima iz XI v. (Velika šizma tj. raskol kršćanstva na Drini kao granici Zapadnog i Istočnog Rimskog carstva), Masonerija je u XVIII-XIX v. oživjela nacionalističke projekte preko istaknutih masona Ilije Garašanina i Vuka Karadžića (koji će, kao plaćenik stranih Vlada, pod izgovorom "reforme jezika/pisma" izbaciti originalna slova i riječi tj. udaljiti starosjedioce od predantičkih istorijskih korijena) s jedne, te masonâ Stjepana Radića i Ante Starčevića s druge strane. Tako su, kako je rečeno, londonski Aškenazi na vlast u Srbiji postavili Kripto-aškenašku dinastiju Karađorđević koju će Kripto-Sefardi i Vatikan zamijeniti svojom Kripto-sefardskom dinastijom Obrenović a čije će istrebljenje potom organizovati londonski Aškenazi. Slično će londonski Aškenazi kasnije u svojoj Oktobarskoj revoluciji 1917 organizovati i istrebljenje Ruske dinastije Romanov radi uspostave masonske (jevrejske sovjetske) republike koju će moći kontrolisati po želji, a nedavno i istrebljenje nepalske kraljevske dinastije Shah 2001 iz istog razloga.
Kad se republikanizam pokazao kao isplativiji za velikojevrejsku elitu, npr. porobljavanje na taj način Francuske, i na Balkanu je sa II svjetskim ratom doveden Josip Broz koji je bio okružen Jevrejima te koji je po vlastitim riječima, iako nije bio mason, "često slušao savjete masona-ljevičara"[44]. Ali Broz sa svojom slavenskom dobrotom/naivnošću nije shvatao da je krajnji cilj velikojevrejske elite da na krvavom primjeru "neuspjelih alternativa kapitalizmu" čovječanstvo uvjere da je kapitalizam jedini ispravan (jer oni i mogu biti apolutni gospodari jedino u kapitalizmu), a da su sve ideologije pa i ljevičarska bile tek jedna od metoda za postizanje tog krajnjeg cilja. Npr., ta elita je vješto iskoristila sindikate - prvo da se dovođenjem radničkog pokreta na vlast riješe feudalaca, a potom i da razvlaste radništvo - nakon čega su feudalizam munjevito zamijenili svojim kapitalističkim kvazifeudalizmom kog su označili tek kao nepotizam i protiv kog se navodno bore sistemski tj. tako da se nikad ne izbore jer se svaki feudalizam zasniva na pojedincima sa imenom i prezimenom. Tako pored obavještajnog sektora i religije, ključ za masovnu kontrolu nad starosjediocima leži i u kontroli sindikata. Radi ostvarenja krajnjeg cilja grandiozno je izvedena i Oktobarska revolucija - tj. da bi se na scenu dovelo "komunizam" (u stvarnosti: državnu diktaturu ofarbanu u crveno), i onda ga nakon što su svijet uvjerili da je "komunizam zlo" - na još grandiozniji način "srušili". Mentalne igre koje velikojevrejska elita izvodi globalno jesu za ogromnu većinu ljudi bez ikakve koristi i predstavljaju najobičnije kolektivno iživljavanje nad čovječanstvom, što traje već vijekovima. Iz rezultata ovih viševjekovnih aktivnosti proističe zaključak da su elite Aškenazija i Sefarda ujedinjene u zajedničkom interesu, a da su sama plemena svo vrijeme bila kompartmentalizovana tj. nisu imala predodžbu o aktivnostima onog drugog plemena.
Na Balkanu, kontrola podjele geoprostora se vrši preko Beograda i Zagreba - gdje su istorijski najbrojnije porodice Kripto-Sefarda konvertita na pravoslavlje i katoličanstvo i gdje imaju nadvlast (apsolutnu), dok se u Bosni konvertitske porodice nisu nikad uspjele sasvim nametnuti pošto je islam otvoreno konfliktan prema judaizmu pa, od potiskivanja Otomana, u Bosni i inače zemljama sa muslimanskom većinom poput Irana[45] moraju raditi vrlo konspirativno tj. bez veće pomoći Masonerije i preko nje Jevreja iz inostranstva. Masonerija je kvislinška organizacija koja na Balkanu okuplja uglavnom najlošije đake i studente tj. poluinteligenciju koja je dovoljno rječita da ostavlja utisak inteligencije dok se nikad ne trudi da procese definira i nazove pravim imenom, tj. dovoljno priglupa da je se može kontrolisati nadsistemski. Na Balkanu, šefovi "loža" (izraz koji daje utisak otmenosti) su ljekari[46][47].
Istaknuti balkanski Kripto-Sefard i "ljevičar" Zlatko Lagumdžija (Zlotko Lachondz[48] ili Legum[49]), u obavljanju hodočašća (za sve Jevreje obaveznog najmanje jednom u životu) na Zidu plača u Jerusalemu, Izrael.[50] Hodočašće u Jerusalem su izvršili i članovi drugih uticajnih Kripto-jevrejskih porodica na Balkanu, npr. djed Kripto-Aškenazija Aleksandra Vučića, Anđelko Vučić, kog su zbog toga bosanski muslimani Bugojna u svojoj naivnosti prozvali "Adžija".[51]
Kripto-Jevreji su na Balkanu uspostavili kvazifeudalni sistem u kom su uvijek članovi jednih te istih krvnih loza na najvišim funkcijama bez obzira na režim. Klasičan primjer je porodica Gavrankapetanović čiji su članovi "ugledni" ljekari, predsjednici sudova itd. - u upravama Otomana, Austro-Ugarske, Kraljevine Jugoslavije, nacističkoj upravi, SFRJ, kao i u Protektoratu BiH. Drugi karakteristični primjeri su porodica Lagumdžija (vodeći političari u četiri uzastopna režima), zatim porodica javnosti poznatog Semira Osmanagića koji je stekao svjetsku slavu kad su mu globalistički tj. masonski mediji prenosili njegov projekat o brdima kao piramidama - a čiji je otac bio ministar u SFRJ, djed u Kraljevini Jugoslaviji, pradjed gradonačelnik u Austro-Ugarskoj, itd. Očito je onda koji je motiv tih podlih ljudi da varaju cijele narode tako dugo i uporno i na svim nivoima[52]: da bi ukidanjem meritokratije spriječili starosjedilački narod da ostvari svoj puni potencijal, te tako zagarantovali život blagostanja i luksuza svom potomstvu bez mnogo muke ili učenja i bez obzira na količinu stradanja starosjedilačkog stanovništva čiju zemlju ne osjećaju niti mogu osjećati svojom (antrolopologija poučava da jedan narod mora provesti najmanje 50 generacija (oko 1000 godina) na nekom području da bi to područje počeo smatrati svojim i "osjećajem" tj. emotivnim dijelom svijesti a ne samo racionalnim).
Još jedna karakteristika po kojoj se Kripto-jevrejske loze prepoznaju je veća učestalost teških genetskih oboljenja u odnosu na starosjedilačke populacije, a što je kod Jevreja inače utvrđeno naučno za najteže vrste karcinoma[53]. Pri tom Aškenazi oboljevaju od karcinoma češće nego Sefardi, ali je kod Sefarda smrtnost od karcinoma veća.[54][55][56] Pored povišene učestalosti najtežih oblika karcinoma u odnosu na opštu populaciju, Jevreji i Kripto-Jevreji oboljevaju često i od mnoštva inače vrlo rijetkih genetskih bolesti i poremećaja, a što je sve posljedica prakticiranja endogamije tj. upražnjavanja polnih odnosa i sklapanja brakova među srodnicima.[57][58]
Kripto-Jevreji u vlasti i društvu Balkana danas: rasističko kadroviranje
Najuticajniji političari i dr. javne ličnosti Balkana postavljaju se po krvnom porijeklu tj. u rasnoj politici "čiste krvi" (apartheidu čistoće rasne manjine za vlast nad rasnom većinom, gdje je apartheid zaostatak turske i austrijske okupacije kad sa okupatorima na Balkan radi pljačke upadaju i Jevreji/Kripto-Jevreji). Sljedećih preko 500 osoba su Kripto-Jevreji kadrovirani pred i nakon projektovanog raspada Jugoslavije[59]. Sva prezimena su nastala u ranom Srednjem vijeku i to daleko od Balkana pa to nisu starosjedilačke već neasimilirane jevrejske porodice (koje su zadržale hebrejsko prezime i u tajnosti vjeru), tek donekle prilagodivši prezime govoru novog okruženja - npr. germanizmi u prezimenima porodica koje su na Balkan ušle sa austro-ugarskom upravom. Aškenazi su "apsorbovani"[60] od strane Sefarda notornih po brutalnosti kad god im se za to ukaže globalna prilika poput svjetskih ratova i kriza. Ovdje izlistane su i praktično cijele vlade, npr. pored trenutnih kao što su cijela Vlada Fadila Novalića 2018- (pravo ime: Fadim Neuwald) i cijela Vlada Radovana Viškovića 2018- (Radwan Weisskopf), tu su još i cijela bivša Vlada Mladena Ivanića 2001-2003 (Młodek Iwan) te cijela bivša Vlada Dragana Mikerevića 2003-2005 (Dragon Mick). Tu je i cijeli sastav Vijeća ministara BiH Zorana Tegeltije 2018- (Zoren Teger) i cijeli bivši saziv Vijeća ministara BiH Denisa Zvizdića 2014-2018 (Denister Swist), zatim cijeli sastav Ustavnog suda BiH (uključujući sve strane sudije), kao i cijeli sastav Centralne izborne komisije (CIK) BiH - pa nije riječ o slučajnosti već o rasističkom kadroviranju. Još važnije, tu je i cijeli saziv oba doma Parlamentarne skupštine (PS) BiH, čiji članovi tj. "zastupnici" onda očito svi samo predstavljaju jednu manjinu i to neizabranu (pošto ni glasači nisu mogli znati ko na listama je Kripto-Jevrej pa su izbori očito i u cijelosti lažirani od strane CIK BiH kod konačnog brojanja). To znači i da je PS BiH nelegalna i nelegitimna tj. nije mogla i ne može odlučivati u ime države odnosno naroda (starosjedilačke većine). Kako se vidi, i svi Visoki predstavnici u BiH su Kripto-Jevreji (pa je čak i sama skraćenica sjedišta njihove funkcije, OHR - jevrejsko prezime iz Galicije), osim Paddyja Ashdowna koji je, kao protestant, smijenio brojne Kripto-Jevreje u tadašnjem vrhu politike kao što su Dragan Čović (Dragon Chowis), Dragan Kalinić (Dragon Kalin), Mirko Šarović (Meierkop Schar) i dr. - što mu Kripto-Jevreji kao Milorad Dodik (Milrad Dodik) i Vojislav Šešelj (Weisler Sessel) nisu nikad oprostili, dok su drugi Kripto-Jevreji u ulozi "ljutih srbomrzaca" likovali kao npr. Bakir Izetbegović / Izet-bega Jahića (Bäker Jahwetz).
S druge strane, starosjedioci čine apsolutnu većinu u vlasti na opštinskom i nivou kantona što dodatno razotkriva apartheid i malobrojnost tlačitelja od svega 0,2% (tj. jedva 40 hiljada Kripto-Jevreja - naspram 20 miliona starosjedilaca Balkana), ali i njihovu odličnu raspoređenost u društvu - pošto putem obavještajnih službi praktično isključivo čine (sva) lica u javnom životu, te rukovodioce u medijima, akademiji, privredi, kulturi/umjetnosti, sportu, itd. Ovdje treba napomenuti da je udruživanje po osnovu Kripto-jevrejskog porijekla u političke i dr. interesne svrhe zapravo lažno predstavljanje radi ostvarenja materijalne i dr. koristi - što je Krivičnim zakonima u praktično svim jurisdikcijama svijeta označeno kao teško krivično djelo. Iz tog serijskog kriminala udruživanjem proistekla je i rasna segregacija koja pojačava utisak brojnosti manjine koja vlada, kao npr. u Južnoj Africi vijekovima sve do 1994. Ova rasna segregacija na Balkanu danas znači da je na svakog uspješnog (ili "uspješnog") pojedinca postojalo najmanje 500 jednako kvalifikovanih ili talentovanih starosjedilaca - ali koji nisu nikada dobili svoju šansu i za koje niko nikada nije ni čuo. I dok su optuživali čitave religije i druge narode za divljaštvo i politiku čiste rase, kao npr. muslimane i protestante a naročito Amerikance, Engleze i Nijemce, cijelo to vrijeme tj. vijekovima unazad najveći rasisti su zapravo Jevreji, npr. na Balkanu. Velikojevrejska elita pokušava nametnuti i globalno ovaj svoj rasistički poredak u kom - kako se vidi na primjeru Balkana, Hollywooda i dr. - samo osobe jevrejskog porijekla mogu biti uspješni u politici, umjetnosti, biznisu, sportu, nauci itd. To im ide teško u protestantskim zemljama (gdje je većinski starosjedilački narod osviješten na problem jevrejskog rasizma) i zemljama koje imaju suverene vladare, a tamo gdje uspiju - režimi su im redovno omraženi. Tako npr. u najomraženijoj državi arapskog svijeta - emiratu Katar - vlast imaju Kripto-Jevreji a trenutno je to emir Tamim bin Hamad Al Thania (Taumim Chamades Than) - pa je čak i sam naziv Katar ustvari jevrejsko prezime. Katar je najveći lobist i sponzor Kripto-Jevreja u Bosni, preko kojih ostvaruje prodor na Balkan tj. Evropu, te je i okosnica velikojevrejskog imperijalizma u islamskom svijetu, npr. dezinformacijama putem Al Jazeera-e. Ovdje se radi o nepobitnom dokazu budući da se za veliku većinu osoba i njihovo ime i prezime nalaze u AVOT Imeniku jevrejskih prezimena. Jevrejska prezimena su data u zagradi, pri čemu germanizovana imena pripadaju uglavnom Aškenazima, a negermanizovana uglavnom Sefardima. Prikazana su jevrejska prezimena iz pirinejske (uglavnom sefardska) i poljske Galicije (uglavnom aškenaška prezimena), a gdje postoji nedoumica naveden je dodatni izvor na prezime bliži izvedenom obliku. Većina nesefardskih imena/prezimena su fonetski najbliži odgovarajućem obliku u bjeloruskom jeziku a transkriptno u litvanskom, pa je iz tih zemalja (uz Poljsku) i najveći broj nesefardskih jevrejskih došljaka (npr. Kripto-Aškenazi Vuk Karadžić (Byk Karach) je u "reformi jezika" (kulturocidu) starosjedilaca izbacio znatan broj izvornih slova i pravila, a uveo karakteristična slova iz litvanskog kao svog maternjeg jezika). Ovdje treba razlikovati špansku (do XVI v. portugalsku) pokrajinu Galiciju iz koje su na Balkan upadali Sefardi sa Turcima (od XV-XVII v.), od poljske pokrajine Galicije iz koje su upadali Aškenazi sa Austrijancima (od XVIII-XX v.):[61]