Protein šiljka ne izaziva kardiovaskularne bolesti

Byram Bridle, Ryan Cole i Robert Malone američki su i kanadski doktori koji su stekli popularnost na društvenim mrežama iznoseći netačne tvrdnje o djelovanju proteina šiljka unesenog ili proizvedenog vakcinacijom. Nastupajući s pozicije naučnih i zdravstvenih autoriteta, svoje su tvrdnje “argumentirali” pozivajući se na istraživanja čije su rezultate krivo tumačili, pa čak i na dokumente čiji su sadržaj potpuno pogrešno prikazivali. U analizama koje možete pročitati na linkovima 1 i 2 govorili smo o tvrdnjama koje su iznijeli molekularni biolog Robert Malone i dermopatolog Ryan Cole. U ovoj analizi osvrnut ćemo se na izjave kanadskog naučnika dr. Byrama Bridlea, koji je tvrdio da protein šiljka “iz vakcine” može prouzrokovati oštećenje mozga, te da isti protein uzrokuje kardiovaskularna oštećenja kod Covid-19 pacijenata.

Bridleove tvrdnje su “stigle” na naše govorno područje zahvaljujući člancima objavljenim na  portalu Dokumentarac u junu 2021. godine (link, link). U članku objavljenom na ovom portalu 7.6.2021. godine navodi se:

Kada se pročišćeni protein šiljka ubrizga u krv pokusnih životinja, oštećuje kardiovaskularni sustav i može prijeći krvno-moždanu barijeru te prouzročiti oštećenje mozga, objasnio je Bridle.

Može li protein šiljka uzrokovati oštećenje mozga?

Bridle je ovu tvrdnju bazirao na izvještaju koji je Pfizer dostavio japanskoj agenciji za farmaceutike i medicinske uređaje kao dio tehničke dokumentacije o vakcini protiv Covid-19. 

USA Today kontaktirao je tim povodom i kompaniju Pfizer, odakle su rekli da spomenuti dokument, koji je na japanskom jeziku, ne potvrđuje Bridleove tvrdnje:

Drugi izvor koji je citirao Bridle u svom intervjuu bila je “biodistribucijska studija” dobijena od japanske agencije za farmacijske proizvode i medicinske uređaje (Japanese Pharmaceuticals and Medical Devices Agency). Rekao je da studija pokazuje kako protein šiljka koronavirusa cirkuliše u krvotoku vakcinisanih osoba i akumulira se u njihovim organima.

Iz Pfizera je za USA Today rečeno da dokument, napisan na japanskom jeziku, ne potvrđuje njegove tvrdnje.

“Dokument je stvaran (uobičajeni tehnički dokument) iako nije ‘procurio’ - dio je podataka koje je Pfizer dostavio PMDA-u (japanska verzija FDA) na pregled”, rekao je Kit Longley, viši menadžer za odnose s medijima koji se bave naukom. 

“Dokument govori o pregledu farmakokinetike viđene u laboratorijskim studijama i možemo potvrditi da se ne radi o proteinima šiljka iz vakcina koji rezultiraju opasnim toksinima koji se zadržavaju u tijelu”.

Spomenuti izvještaj se, zapravo, nije bavio “ponašanjem” proteina šiljka u dijelu na koji se referirao Bridle, već distribucijom lipidnih nanočestica kod pacova nakon vakcinacije. Netačnom interpretacijom tih podataka Pfizerovog izvještaja bavio se i Abraham Al-Ahmad, docent farmaceutskih nauka na teksaškom tehnološkom univerzitetu, u članku objavljenom 31.5.2021. godine na web stranici The Blood-Brain Barrier Scientist .

Al-Ahmad je naveo da je pacovima u ovom izvještaju ubrizgana doza vakcine od 1 mg/kg (miligram na kilogram), dok je regularna doza Pfizerove vakcine koja se daje ljudima 0,03 mg. Objašnjeno je da je, prema alometrijskoj skali (skala koja se koristi da se uporede tijela živih bića različitih veličina, fiziologija i anatomija), doza od jednog miligrama u tijelu pacova ekvivalentna dozi od 68 miligrama po kilogramu u tijelu odrasle osobe od 70 kilograma. Radi se, dakle, o dozi koja je preko 2.000 puta veća od doze koja se inače daje ljudima.

I pored značajno veće doze, kako je naveo, distribucija lipidnih nanočestica nakon vakcinacije, osim u jetri i slezeni, zapravo je bila minimalna u mozgu i gonadama pacova:

Uzimajući u obzir kliničku dozu i alometrijsku skalu, ovaj izvještaj pokazuje da je Pfizer vakcina vrlo sigurna i da su neplanirani efekti vrlo rijetki. Da bi se postigao isti rezultat kod ljudi [kao kod pacova u izvještaju], bila bi potrebna besmisleno velika količina i užasno nekompetentno provođenje zdravstvene prakse da bi uopšte postojala mogućnost da dođe do nepredviđenih efekata u primjeni kod ljudi.

Da li je protein šiljka “sam odgovoran za kardiovaskularno oštećenje” kod Covid-19 pacijenata?

U članku objavljenom na portalu Dokumentarac također se tvrdi:

“Međutim, tijekom proučavanja ozbiljnog COVIDA-19, […] srčani problemi, puno problema s kardiovaskularnim sustavom, krvarenjem i zgrušavanjem, svi su povezani s COVIDOM-19,” dodao je. “Radeći to istraživanje, ono što je otkrila znanstvena skupina, sam protein šiljka je gotovo u potpunosti odgovoran za štetu na kardiovaskularnom sustavu ako uđe u cirkulaciju.“
(...)
Veliki broj studija pokazao je da su najteži učinci virusa SARS-CoV-2, koji uzrokuje COVID-19, poput zgrušavanja krvi i krvarenja, posljedica utjecaja proteina šiljka samog virusa.

Tvrdnja da je “veliki broj studija” pokazao da su najteže posljedice obolijevanja od Covid-19 zapravo rezultat djelovanja proteina šiljka, nema naučno utemeljenje. Kao i u slučaju drugih sličnih tvrdnji, radi se o neadekvatnoj interpretaciji rezultata studija koje su proučavale specifične situacije, uz brojna ograničenja koja ne dozvoljavaju da se njihovi rezultati tumače kao naučni konsenzus o djelovanju proteina šiljka.

Koje su studije rađene i šta su zapravo pokazale?

Bridle se u svojim tvrdnjama referira na nekoliko studija, uključujući i malu studiju na životinjama koju je proveo Salk Institute for Biological Studies, nezavisna neprofitna organizacija iz San Diega u Kaliforniji, a koja je objavljena u medicinskom časopisu Circulation Research 31.3.2021. godine. Studija je izvijestila o oštećenju endotela u plućima hrčaka kojima je ubrizgan inženjerski proizveden pseudovirus, čestica koja je na svojoj površini nosila protein šiljka SARS-CoV-2 virusa.

Iako nalazi studije Salk instituta sugeriraju da protein šiljka iz virusa SARS-CoV-2 može oštetiti krvne žile, oni ne pružaju dokaze da se to događa kod pacijenata koji su oboljeli od Covid-19. Već spomenuti farmakolog Al-Ahmad ukazao je na nekoliko ograničenja ove studije u svojoj izjavi za fact-checking stranicu Health Feedback, objavljenoj u članku od 8.6.2021:

Prvo ograničenje je da autori studije nisu pružili informacije o vrsti pseudovirusa koji su koristili u svojoj studiji, a koja određuje ponašanje pseudovirusa i koliko je sličan proteinu šiljka iz SARS-CoV-2.

Drugo ograničenje je da ne znamo virusno opterećenje, odnosno količinu virusa ubrizganog u životinje i kolika je ona bila u poređenju s virusnim opterećenjem kod pacijenata oboljelih od Covid-19.

Treće ograničenje je da rezultati studija na životinjama često ne odražavaju ono što se događa s ljudskim pacijentima i zahtijevaju daljnju provjeru na ljudima.

Dakle, ovo ispitivanje rađeno na životinjama nije dokaz da protein šiljka uzrokuje oštećenje krvnih sudova kod ljudi oboljelih od Covid-19 niti da je protein šiljka glavni uzrok bolesti Covid-19, a ne cijeli virus. Nalazi studije koji pokazuju da protein šiljka iz virusa SARS-CoV-2 uzrokuje kardiovaskularna oštećenja su preliminarni, a u međuvremenu nije bilo većih studija  i/ili istraživanja na stvarnim pacijentima koji bi ih potvrdili. 

Postoji li razlika između viralnog proteina šiljka i proteina šiljka koji se stvara nakon vakcinacije? 

U članku autora Miloša Babića, objavljenom u publikaciji “Nauka u Srbiji” 20.6.2021. godine, objašnjena je uloga proteina šiljka u infekciji virusom SARS-CoV-2. Obrazloženo je da se na površini naših ćelija nalaze mnogi proteini koji su “ukorijenjeni” u membranu ćelije. Jedan od tih proteina se zove ACE2 i učestvuje u kontroli lokalnog krvnog pritiska. Virusne ćelije koje uspiju da prođu kroz pasivne prepreke i dođu do ljudske ćelije vezuju se za ACE2. Protein šiljka ima površinu koja “odgovara” vrhu ACE2 receptora i snažno se lijepi za njega. Nakon vezivanja, virus ima dva načina ulaska u ćeliju:

U okolini naših ćelija, a i vezano na njihovoj površini, nalaze se proteaze, enzimi kojima je posao da “seku” druge proteine na manje komade.
(...)
U najprostijem, direktnom načinu ulaska, jedna od naših proteaza (najčešće proteaza ćelijske površine TMPRSS-2) preseče šiljak na dva mesta. Prvo sečenje dovodi do podele S proteina na dva domena, S1 i S2. Drugi presek deli S2 i odvoji kratki lanac koji se ubaci u membranu ljudske ćelije, što proizvodi spajanje naše i virusne membrane. Time virusna RNK bude oslobođena u ćeliju.
(...)
U indirektnom načinu ulaska, proteaze na površini ćelije preseku S protein u S1 i S2, ali virus nakon toga ostaje vezan. Ćelija uoči da je nešto zakačeno za njenu površinu i uvuče u sebe taj deo svoje membrane zajedno sa virusom, s namerom da eliminiše problem. Taj uvučeni deo se pretvara u takozvani endozom koji počinje da se razvija u lizozom — ćelijsku organelu u kojoj se uništavaju proteini i masti, što je proces kojim ćelija planira da takođe uništi i zakačeni virus. Međutim, deo ovog procesa je povećanje kiselosti endozoma, što aktivira proteaze zvane katepsini. Aktivirani katepsini preseku S2, i oslobode isti onaj kratki lanac koji u ovom slučaju dovodi do spajanja virusne membrane sa membranom endozoma. I opet, virusna RNK biva oslobođena u ćeliju.

Bilo da se virus spoji s membranom na direktan ili indirektan način, virusna mRNA ulazi u ćeliju i miješa se s ljudskim mRNA molekulama. Ćelija prati instrukcije na mRNA molekulama, uključujući i instrukcije koje je dobila iz virusa. Ćelijski sistemi bivaju zavarani i počinju da proizvode strukturalne proteine od kojih se stvaraju hiljade novih virusnih čestica.

Za razliku od viralnog proteina šiljka, protein šiljka koji nastaje vakcinacijom ne sastavlja se u nove virusne čestice i ne može imati isti efekat na organizam. 

Kako se navodi u članku portala Health Feedback, iako i mRNA vakcine i vektorske vakcine nose upute za proizvodnju cijelog proteina šiljka, naše ćelije razgrađuju veći dio proteina u male fragmente. 

Umjesto reprodukcije virusa koju vrši prirodni, viralni protein šiljka, onaj proizveden ili unesen vakcinom sadrži komponentu koja ga pričvrsti za površinu ćelije, kao što se pričvrsti za virusnu površinu. Protein šiljka, koji se stvara nakon primanja mRNA COVID-19 vakcina, genetički je modificiran da poboljša imunološki odgovor i spriječi njegovo vezivanje za ACE2 receptore.

Čak je i u spomenutoj studiji Salk instituta, koju Bridle koristi kao “dokaz” da su mRNA vakcine opasne, ta razlika jasno naglašena i njeni su autori nedvosmisleni u svojoj tvrdnji da vakcina pruža zaštitu i ne nosi rizik od razbolijevanja. U zaključku stoji:

Ovaj zaključak sugerira da antitijela generirana vakcinacijom i/ili egzogena antitijela protiv S proteina ne samo da štite domaćina od infektivnosti SARS-CoV-2 već i inhibiraju endotelnu povredu načinjenu S proteinima.

U članku objavljenom na portalu VOA News 14.9.2021. godine, dr.sc. Stribor Marković, magistar farmacije, također je analizirao tvrdnje da protein šiljka šteti organima i krvnim žilama i uzrokuje oštećenje mozga. Osvrćući se na nekoliko studija, uključujući i spomenutu studiju Salk instituta, naveo je: 

Drugim riječima, ovi radovi na koje se pozivaju oni koji tvrde da je protein šiljka iz vakcina toksičan, pokazuju neke fenomene do kojih pri onim količinama spike proteina koja se nalaze u dozi vakcine ne bi došlo. Čak su postojali slučajevi da osobe greškom prime 5 ili čak 6 puta veću količinu vakcina, pa takvi efekti nisu opaženi.

S obzirom na navedeno, tvrdnje da protein šiljka koji nastaje nakon vakcinacije protiv Covid-19 može preći krvno-moždanu barijeru i uzrokovati oštećenje mozga ocjenjujemo kao lažnu vijest i pseudonauku. Iste ocjene dajemo i tvrdnjama da je dokazano da viralni protein šiljka oštećuje krvne sudove Covid-19 pacijenata.

(Raskrinkavanje.ba)