Foto: Freepik
Slučaj Ane Mihaljice, kojoj je Centar za socijalni rad Novi Sad u novembru 2023. godine privremeno oduzeo troje djece zbog optužbi da je odgovorna za zlostavljanje i zanemarivanje, podstakao je širenje teorija zavjera o napadima na “tradicionalnu porodicu” na društvenim mrežama. Raskrinkavanje je već pisalo o manipulativnim tvrdnjama u kontekstu ovog slučaja da je feminizam sredstvo da se muškarci uklone iz porodice kako bi se djeca mogla lakše “otimati” od majki.
Teorijom zavjere protiv prava žena: Feminizam ne “izbacuje” muškarce iz porodice
Osim ovakvih tvrdnji, na društvenim mrežama kruže i navodi da je Srbija zapravo korporacija koja je potpisala ugovor s drugim korporacijama o “isporučivanju” 1.000 djece godišnje. Tvrdi se da se djeca iz Srbije “prodaju” na internetu istospolnim parovima i “satanistima” koji ih koriste u obredima i od njih prave adrenohrom, izmišljenu drogu za podmlađivanje. U jednoj Facebook objavi od 8. marta 2024. godine se, recimo, navodi:
NAŠA SRBIJA JE FIRMA I PRIPADA VATIKANSKOJ KORPORACIJI "CAPITIS DIMINUTIO MAXIMA" U KOJOJ SMO SVI ZAVEDENI ROBOVI !
"VLADA REPUBLIKE SRBIJE DOO" JE TERORISTIČKA ORGANIZACIJA !
(...)
Srbija je potpisnik ugovora o ispiruci 1000 dece godišnje !
Gde završavaju naša deca, gde završavaju na milione dece godišnje iz celog sveta ???
Nestala deca, navodno umrla deca tokom porođaja i protivzakonski oteta deca od strane socijalnih državnih službi kao kriminalnih institucija ???
Deca se prodaju na internetu kao paštete, deca završavaju na usvajanje bolesnih istopolnih brakova bez saznanja njihove daljnje sudbine, deca završavaju u raznim sotonskim visokim krugovima bolesnih monstruma "duboke države" za prostituciju, pedofiliju, ubijanje dece i ispijanje krvi u sotonskim ritualima, ubijanje dece za specijalitete bolesnih monstruma, zversko ubijanje dece pod najvećim strahovima i mukama zbog vađenja "adrenohroma" koji se takođe prodaje na internetu kao najskuplja droga na svetu za upražnjavanje bolesnih monstruma u visokim krugovima tamne elite, svetskih zvezda, glumaca, političara, sportista...
U drugim objavama na društvenim mrežama, pak, tvrdi se da stopostotno vlasništvo nad Srbijom ima Fondacija “Black Rock”. Na Facebooku i TikToku kruže navodni snimci web stranica agencija za posredovanje u usvajanju koje posluju u Srbiji, na kojima se djeca navodno prodaju kao artikli u online trgovinama. Dijele se i snimci s protesta podrške Ani Mihaljici, kao i pres-konferencije održane povodom njih, u kojima se također iznose tvrdnje o prodaji djece, “kvoti” od 1.000 djece godišnje, satanistima, pa čak i gušterima vanzemaljcima iz Velike Britanije (1, 2, 3).
U ovoj se analizi bavimo teorijama zavjera o “prodaji” djece satanistima, ali i činjenicama u vezi s trgovinom ljudima i agencijama za usvajanje koje djeluju u Srbiji.
Slučaj Ane Mihaljice
Ana Mihajlica je žena iz Novog Sada protiv koje se pred Osnovnim javnim tužilaštvom u Novom Sadu vodio postupak zbog sumnje da je odgovorna za zapuštanje i zlostavljanje djece. Naime, Mihajlici je u novembru 2023. godine oduzeto troje maloljetne djece (3, 6 i 10 godina). Grupa građana/ki je 8. marta organizovala protest podrške Mihajlici u dvorištu Centra za socijalni rad u Novom Sadu, zahtijevajući da joj se vrate djeca. Još jedan protest održan je nekoliko dana kasnije.
Kako je 8. marta prenio N1, iz Centra za socijalni rad kazali su da Mihajlica nije ispunila propisane uslove kako bi se djeca vratila u biološku porodicu. Također su objasnili zbog čega su joj djeca oduzeta:
Grubo zanemarivanje roditeljskih dužnosti, koje je utvrdio CSR, ogleda se u: „Nemaru da se obezbede adekvatni životni uslovi, a u okviru razumno raspoloživih sredstava porodice i to u sledećim oblastima: zdravlja (higijenskog zapuštanja, nevakcinisanja dece po obaveznom kalendaru vakcinacije, nepostupanje u skladu sa preporukama lekara) ostavljanje dece bez nadzora, obrazovanja (nepohađanje obaveznog predškolskog programa u cilju socijalizacije dece i pripreme za školu) emocionalnog razvoja, ishrane, smeštaja (potpuno nehigijenski uslovi u kojima i najmanji požar predstavlja opasnost po opštu bezbednost dece), što narušava, ili može sa velikom verovatnoćom narušiti dečiji fizički, mentalni, duhovni, moralni ili društveni razvoj“.
Iz Centra za socijalni rad su na pres-konferenciji održanoj nakon protesta također kazali da slučaj ove porodice prate još od 2015. godine te da je i sud na osnovu dokaza utvrdio da postoje elementi zlostavljanja i zanemarivanja. N1 je prenio riječi direktorice Centra Jelene Zorić:
„Centar za socijalni rad ne oduzima decu, nego izmešta jer po Porodičnom zakonu i Konvenciji o zaštiti prava dece kad postoji osnova sumnje u zanemarivanje dece, i Centar ne da ima pravo nego je to njegova zakonska obaveza da postupa“, rečeno je na konferenciji. Ovoga puta, objasnili su, Centar je izašao na teren po pozivu policije, koju su građani pozvali jer je izbio požar u stanu u kom je živela porodica.
„Razmere su bile takve da su mogle ozbiljno ugroze zdravlje i bezbednost dece, zbog vrlo nehigijenskih uslova koji su tada konstatovani. Ne govorimo o tome da su to niži nehigijenski uslovi koje imamo u većini porodici. Govorimo o izrazito nehigijenskim uslovima koje ja neću opisivati upravo zbog dece i zaštite njihovog dostojanstva. Ali to su uslovi u kojima nije dostojno da živi odrasla osoba, a ne maloletna deca. To su uslovi koji ne samo da ugrožavaju bezbednost već i zdravlje dece, zbog čega su deca bila često kod lekara i hospitalizovana“, navela je direktorka Centra za socijalni rad Jelena Zorić.
Iz Centra su tada kazali da majka nije pokazala saradnju i odbija da prihvati nedostatke u svojim dužnostima, ali je u četvrtak 19. marta saopšteno da su uspjeli uspostaviti saradnju s majkom te da ona od tog dana ima kontakt sa svojom djecom.
Ana Mihajlica negira tvrdnje o zanemarivanju i zlostavljanju, tvrdi da su joj djeca “oteta” te da sumnja da im se, dok su van njene skrbi, daju psihoaktivne supstance.
Krajem marta Mihaljici su vraćena djeca nakon što je počela sarađivati sa Centrom za socijalni rad, a iz centra su saopštili da će nastaviti pratiti porodicu prema Planu za korektivni nadzor.
Šta su činjenice o agencijama za usvajanje u Srbiji?
Proces i pravila usvajanja u Srbiji regulisana su Porodičnim zakonom Republike Srbije. Prema Zakonu, usvojiti se može maloljetno dijete starije od tri mjeseca koje nema žive roditelje, ili su roditelji i njihovo boravište nepoznati, i ukoliko su roditelji u potpunosti lišeni roditeljskog prava ili poslovne sposobnosti. Osim u slučajevima kada su u potpunosti lišeni roditeljskog prava ili poslovne sposobnosti, biološki roditelji moraju se usaglasiti s usvajanjem. I dijete koje se usvaja mora biti saglasno s usvajanjem ukoliko ima 10 ili više godina. Zakonom je određeno da se roditelji mogu u potpunosti lišiti roditeljskog prava u slučajevima kada, naprimjer, fizički ili seksualno zlostavljaju dijete, izrabljuju ga ili podstiču na vršenje krivičnih djela, ili kada grubo zanemaruju dijete (naprimjer, napuste ga ili se uopšte ne staraju o njemu).
Prema ovom zakonu, strani državljani mogu usvojiti dijete iz Srbije, ali samo u slučajevima kada nije bilo moguće pronaći domaćeg usvojitelja i kada se nadležni ministar saglasi s usvojenjem. Smatra se da se za dijete ne može naći domaći usvojitelj u slučajevima kada se dijete nalazi u Jedinstvenom ličnom registru usvojenja duže od godinu. I strani i domaći usvojitelji moraju ispunjavati iste uvjete.
Iz Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja kazali su 2018. da, kada je riječ o međunarodnom usvajanju, Ministarstvo sarađuje isključivo s agencijama koje su certificirane u skladu s Haškom konvencijom o međunarodnom usvojenju, međunarodnom konvencijom koja reguliše međudržavna usvojenja djece i osigurava zaštitu njihovih prava i interesa. To pojašnjenje došlo je nakon što su se u javnosti pojavile, kako su iz Ministarstva tada kazali, netačne tvrdnje o saradnji srbijanske vlade s agencijom Lifeline Children's Services is SAD-a. Riječ je o kršćanskoj agenciji iz Amerike koja se bavi posredovanjem u usvajanju širom svijeta. Ministarstvo za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja tvrdilo je da nije imalo saradnju s njom te da preko nje nije izvršeno nijedno usvojenje iz Srbije. Savjetnik ministra za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Dragan Vulević je 2018. godine kazao kako na međunarodno usvajanje idu djeca za koju se ne može naći domaći usvojitelj, a koja su u praksi najčešće djeca sa zdravstvenim poteškoćama ili smetnjama u razvoju, kao i djeca starijeg uzrasta i romske nacionalnosti.
Iz Ministarstva su također 2018. godine kazali da je međunarodno usvojenje u Srbiji besplatno, odnosno da strani državljani ne plaćaju nikakve usluge državnim institucijama koje su uključene u proces. Agencije za posredovanje, pak, naplaćuju potencijalnim usvojiteljima svoje usluge, kao što je pomoć pri skupljanju potrebne dokumentacije, putni troškovi i troškovi izrađivanja novih dokumenata za usvojeno dijete. Ministarstvu u Srbiji se svakih šest mjeseci tri godine od usvajanja podnose izvještaji o stanju djeteta u usvojiteljskog porodici.
Google pretragom nismo pronašli apsolutno nikakve dokaze ili izvještaje o “ugovoru” da se iz Srbije usvoji 1.000 djece godišnje. Prema podacima Ministarstva za brigu o porodici i demografiju, od 2006. godine, od kada se vodi Jedinstveni lični registar za usvojenje, pa do početka 2023, usvojeno je preko 2.000 djece, od čega su 278 usvojili strani/e državljani/ke. Dakle, tvrdnja da Srbija “isporučuje 1.000 djece godišnje” drugim državama je neutemeljena.
Tvrdnja da je Srbija zapravo “korporacija” u vlasništvu Black Rock fonda ili u sklopu korporacije Capitis Deminutio Maxima potpuno je apsurdna. Korporacija pod nazivom Capitis Deminutio Maxima uopšte ne postoji. Riječ je o izrazu na latinskom jeziku koji u rimskom pravu označava gubljenje građanskog statusa. BlackRock je stvarna međunarodna investicijska kompanija koja ima kancelariju u Beogradu i koja ima određene državne obveznice Srbije u vlasništvu. To, pak, ne znači da je Srbija u vlasništvu ove kompanije niti je jasno kako bi takvo nešto bilo moguće. Republika Srbija je nezavisna, suverena država, članica Ujedinjenih naroda, a ne korporacija.
Trgovina ljudima: stvarni problem iz “zavjerološkog” ugla
Iako su mnoge tvrdnje iznesene na društvenim mrežama proteklih sedmica u vezi sa slučajem Ane Mihaljice netačne, neutemeljene ili u potpunosti apsurdne, važno je naglasiti da je trgovina ljudima, uključujući i djecu, stvarni problem u mnogim zemljama. Prema podacima UNICEF-a, djeca čine trećinu svih žrtava trgovine ljudima i ovaj problem pogađa svaku državu na svijetu. Djeca koja su žrtve trgovine ljudima vrbovana su, transportovana ili zarobljena s ciljem neke vrste eksploatacije, bilo da je riječ o finasijskoj ili seksualnoj eksploataciji, ili primoravanju djece da se bore u sukobima kao vojnici.
Procjenjuje se da je 5,5 miliona djece na svijetu žrtva trgovine ljudima. Osim otmica, trgovci ljudima koriste se i drugim taktikama za vrebanje žrtava, poput prijetnji, prevara i zloupotreba moći ili pozicije. Ilegalna usvajanja samo su jedan način eksploatacije ili trgovine djecom. Na web stranici UN-a ilegalna usvajanja definišu se na sljedeći način:
Usvajanja koja su rezultat krivičnih djela kao što su otmica, prodaja i trgovina djecom, prevare u vezi s proglašenjem usvojenosti, falsifikovanje službenih dokumenata ili prinuda i bilo koja nezakonita aktivnost ili praksa, kao što je nedostatak odgovarajuće saglasnosti bioloških roditelja, neprikladna finansijska dobit od posrednika i povezana korupcija, predstavljaju nezakonita usvajanja i kao takva moraju biti zabranjena, kriminalizovana i sankcionisana.
Prema podacima srbijanske organizacije ASTRA koja je posvećena borbi protiv eksploatacije i trgovine ljudima, od marta 2002. godine, kada su uspostavili Astra SOS liniju, pa do kraja 2021, primili su preko 50.000 poziva kojima su ljudi prijavljivali trgovinu ljudima i/ili tražili pomoć te su na taj način uspjeli identifikovati i pružiti pomoć za 550 žrtava trgovine ljudima, od čega su 174 bila djeca.
Dakle, trgovina djecom jeste stvaran problem u svijetu i u našeg regionu. Ipak, ono što nije stvarno jesu navodi o satanističkim ritualima i uzimanju “adrenehroma” od otete djece. Ti navodi dio su apsurdne i u više navrata opovrgnute teorije zavjere pod nazivom QAnon, o kojoj smo već detaljno pisali. Više o tome pročitajte ovdje, ovdje i ovdje. Adrenohrom je stvarno hemijsko jedinjenje koje ima primjene u medicini, ali tvrdnja da se on dobija zlostavljanjem i mučenjem djece, te da je riječ o drogi koja podmlađuje, preuzete su iz fiktivnog romana “Strah i prijezir u Las Vegasu” iz ‘70-ih godina, po kojem je kasnije snimljen i film.
Insistiranje na ovim neutemeljenim teorijama zavjere i širenje vrlo lako provjerljivih netačnih tvrdnji, poput one o “ugovoru” kojim se Srbija obavezala da “isporuči” 1.000 djece godišnje u inostranstvo, banalizuje i skreće fokus sa stvarnog problema, odnosno stvarne trgovine djecom.
Shodno činjenicama, tvrdnje da je Srbija korporacija, da je potpisala ugovor o isporuci 1.000 djece godišnje u inostranstvo, da centri za socijalni rad ilegalno otimaju djecu i “prodaju” ih na internetu te da se oteta djeca koriste za dobivanje adrenohroma i satanističke rituale ocjenjujemo kao teoriju zavjere.
(Raskrinkavanje.ba)